10. عناصر فنی در فرآیند پراکندگی رنگدانه کدامند؟
پراکندگی رنگدانه مورد اشاره در تولید رنگ عموماً به پراکندگی پایدار و یکنواخت رنگدانه ها در یک محیط خاص در حالت جامد اشاره دارد. عمدتاً به چهار مرحله تقسیم می شود:
الف خیس شدن سطح رنگدانه؛
ب باز کردن دانه های رنگدانه؛
ج توزیع یکنواخت ذرات رنگدانه در رنگ؛
د پایداری طولانی مدت کل سیستم پراکنده.
خیس کردن: در واقع خیس کردن به دو فرآیند مجزا تقسیم می شود. ابتدا محیط پراکندگی (حلال یا آب) جایگزین هوا شده و روی سطح پودر رنگدانه پخش می شود و سپس با کمک یک ماده مرطوب کننده، دانه های رنگدانه را نرم می کند.
برای شکستن توده های رنگدانه و پراکندگی آنها به طور یکنواخت:
آگلومراهای رنگدانه ها با کمک تجهیزات پراکنده شکسته می شوند. پس از اتمام این مرحله، رنگدانه را می توان به طور یکنواخت در محیط پراکندگی در حالت یون های اولیه پراکنده کرد.
موفقیت فرآیند پلیمریزاسیون رنگدانه عمدتاً به این بستگی دارد که آیا برش، برخورد و اصطکاک تجهیزات پراکنده با سرعت بالا می تواند به بهترین حالت پراکندگی و عملکرد رنگدانه دست یابد یا خیر. نیروهای برشی یا اصطکاک باید حداکثر شوند.
برای دستیابی به این حالت ایده آل، انتخاب تجهیزات پراکندگی صحیح (که توسط خواص شیمیایی و ویسکوزیته محیط پراکندگی تعیین می شود) بسیار مهم است.
11. تجمع رنگدانه ها در سیستم پوشش چیست؟
هدف از پراکندگی این است که وسیله نقلیه یا رزین کافی روی سطح رنگدانه پیچیده شود تا از تماس متقابل بین ذرات رنگدانه جلوگیری شود. با این حال، گاهی اوقات، مواد پراکنده مجدداً تجمع می یابند یا لخته ایجاد می کنند.
تجمع مجدد و لخته سازی معانی مختلفی دارند. تجمع مجدد به این معنی است که رنگدانه ها دوباره به هم می چسبند و تجمعات جدیدی را تشکیل می دهند. در جایی که ذرات رنگدانه در تماس هستند، هیچ مانع چسبنده ای وجود ندارد.
لخته سازی به این معنی است که ذرات رنگدانه منفرد چسب سطحی را از دست نمی دهند، ذرات رنگدانه فقط به صورت شل جمع می شوند و تا زمانی که نیروی برشی کم اعمال می شود می توان آنها را باز کرد.
لخته شدن رنگدانه ها منجر به تغییراتی در ویژگی های رنگی رنگدانه ها در استفاده واقعی می شود، مانند کاهش قدرت رنگی، براقیت و شفافیت. در کل سیستم رنگ، جلوگیری از لخته شدن رنگدانه به عنوان یک شاخص عملکرد مهم رنگ در نظر گرفته می شود. خواص سطح و انتخاب چسب رنگ مناسب برای جلوگیری از لخته شدن رنگدانه.
12. چگونه پدیده شناور و شکوفایی رنگدانه ها را آزمایش کنیم؟
ما می توانیم از روش های زیادی برای آزمایش شناور بودن و شکوفایی رنگدانه ها استفاده کنیم.
الف برای قضاوت در مورد وضعیت شناور و گلدهی، استحکام رنگی لایه رنگ اسپری شده و لایه رنگ خراشیده را مقایسه کنید.
ب با پوشش دادن لایه رنگ آزمایشی بر روی صفحه شیشه ای برای مشاهده وضعیت شناور و شکوفایی.
ج تست مالیدن انگشت به این صورت است که فیلم پوشش را در حالت نیمه خشک (پس از چشمک زدن) با انگشتان خود پاک کنید (فیلم پوشش را می توان اسپری یا خراش داد) و با تفاوت رنگ بین لایه رنگ در ناحیه مالش مشخص می شود. فیلم رنگ اصلی درجه رنگ شناور. همچنین نشانگر لخته سازی است.
13. چگونه قدرت پنهان را اندازه گیری کنیم؟
قدرت پنهان کردن رنگدانه در رابطه با پایه رنگی که رنگدانه در آن گنجانده شده است و ضخامتی که رنگ روی آن اعمال می شود اندازه گیری می شود. تحت پارامترهای غلظت رنگدانه و ضخامت فیلم، پوشش روی مقوای کنترل سیاه و سفید برای قدرت پنهان کردن آماده می شود و قدرت پنهان شدن با تفاوت رنگ سطح سیاه/سفید محاسبه می شود.
به عبارت ساده، قدرت پنهان به توانایی رنگ در پوشش رنگ یا تفاوت رنگ زیرلایه اشاره دارد. به طور کلی، قدرت پنهان با مقدار قدرت پنهان بیان می شود. این مقدار بر حسب گرم بر متر مربع به عنوان مقدار رنگ مورد نیاز برای پوشش پس زمینه سیاه مقوا تحت غلظت رنگدانه مشخص بیان می شود.
در فرآیند پنهان کردن تست قدرت، نور یک عامل بسیار مهم است. تنها با آزمایش و مقایسه در شرایط محیطی منبع نور طبیعی می توان به نتایج عینی و صحیح دست یافت.
14. از کدام رنگدانه ها می توان برای ساخت پوشش های استتاری استفاده کرد؟
پوشش استتار نیاز دارد که رنگ تا حد امکان با پس زمینه محیطی (پوشش گیاهی، خاک، صحرا یا اقیانوس و غیره) ادغام شود. به عنوان مثال، خاکستری تیره کشتی آن را در اقیانوس نامرئی می کند.
با توسعه فن آوری مدرن نظامی، بشر الزامات بالاتری را برای پوشش های استتار مطرح کرده است. پوشش های استتار باید بتوانند اشیاء رنگ شده را تحت تابش اشعه مادون قرمز نامرئی کنند.
به عبارت دیگر، در طیف مادون قرمز نزدیک با طول موج های 400 تا 1200 نانومتر، رنگ رنگ استتار نیاز به همان رنگ با رنگ مربوط به پس زمینه غالب دارد.
به طور خاص، رنگ استتار می تواند به طور موثر منحنی بازتاب طیفی اشیاء را در پس زمینه طبیعی شبیه سازی کند، به طوری که هدف می تواند به طور موثر در پس زمینه ادغام شود. بسیاری از رنگدانه های سنتی که برای تطبیق رنگ در محدوده مرئی استفاده می شوند را نمی توان در رنگ های استتار مادون قرمز استفاده کرد.
رنگدانه های مناسب برای این زمینه عبارتند از: پیگمنت زرد 119، سبز 17، سبز 26، مشکی 30، سبز اکسید کروم، بنفش کاربازول، رنگدانه های اکسید آهن.